توضیحات

بذر گوجه فرنگی ریو گراند ۱۰۰ گرمی آریا بذر

بذرهای گروه تولیدی آریا تحت نظارت متخصصین کشاورزی اصلاح و بسته بندی شده است. بذر محتوی این بسته از نظر قوه نامیه و خلوص مورد گواهی است. این موسسه سعی در تهیه بذر مرغوب دارد. بذر محتوی این بسته بندی از نظر قوه نامیه و خلوص مورد گواهی است. کیفیت این بسته بندی بذر را در برابر رطوبت هوا و قارچ ها سالم نگه می دارد.دور از آفتاب و گرمای شدید نگه داری شود.

کشت بذر گوجه فرنگی

گوجه فرنگی طالب هوای گرم است و در سرما آسیب می‌بیند. خاک لومی شنی که حاوی مقادیر کافی از مواد آلی پوسیده باشد، برای کشت مناسب است. برای کاشت بهتر است کود حیوانی را در فصل پاییز به همراه شخم با خاک مخلوط کرد. تا فصل بهار برسد. کودهای فسفاته و پتاسه را هم کمی قبل از کاشت به خاک اضافه می‌کنند. ولی از آنجا که تجزیه کود حیوانی تا حدی ازت خاک را تأمین می‌کند، کود ازته را پس از کاشت و زمانی که گیاه به مرحله گل دهی می رسد به صورت سرک به خاک اضافه می‌کنند.

ویژگی گوجه فرنگ ریو گرانده

• دارای فرم تخم مرغی و کشیده می باشد
• وزن هر میوه بین ۸۰ تا ۹۰ می باشد و اندازه ای متوسط دارد
• یکی از ارقام شناخته شده و محبوب در میان گلخانه داران و کشاورزان می باشد
• دارای پوسته ضخیم و سفت و گوشتی و عطر و طعم متوسط
• رقمی میان رس و باردهی بعد از ۷۰ تا ۸۰ روز
• فرم بوته جمع و جور
• یکی از گوجه های مناطق آب و هوای گرم

 

گوجه فرنگی

گوجه فرنگی( Solanum lycopersicum) بعد از سیب زمینی از مهمترین گیاهان خانواده بادمجانیان می‌باشد. گوجه فرنگی در شرایط اقلیمی بسیار متفاوت از بوشهر گرفته تا آذربایجان شرقی، در تمامی استان های کشور در سطح وسیع کشت می‌شود. گوجه فرنگی مانند گیاهان دیگر به تغذیه نیاز دارد. برای همین تغذیه گوجه فرنگی امری مهم می‌باشد. اما مصرف نامتعادل کودهای شیمیایی نه تنها افزایش عملکرد مطلوب را در پی ندارد. بلکه کیفیت را به شدت نیز کاهش می‌دهد.

نیاز غذایی گوجه فرنگی

نیاز غذایی بسته به نوع گوجه فرنگی متفاوت است. مثلا گوجه فرنگی فضاب باز که برای تازه خوری می باشد. نسبت به گوجه فرنگی که برای تولید رب کشت می شود، یا گوجه فرنگی گلخانه عملکرد کمتری دارد. در نتیحه نیاز غذایی پایین تری داشته.

مراحل رشد گوجه فرنگی

رشد گوجه فرنگی در مزرعه معمولا شامل ۶ مرحله می باشد:

استقرار پس از نشا: که در این مرحله معمولا استفاده از کودهای فسفردار و کودهای حاوی روی به صورت محلول در آب برای توسعه ریشه مفید است.

رشد رویشی: استفاده از کودهی نیتروژنه مانند اوره و نیترات آمونیوم و یا سولفات آمونیوم برای رشد رویشی مناسب می باشد. برای افزایش متناسب رشد بوته ها مصرف نیتروژن و پتاسیم باهم به صورت سرک بسیار موثر می‌باشد.

در مرحله گلدهی و تشکیل میوه نیاز به فسفر افزایش پیدا می کند. و در مرحله تشکیل تا رسیدگی میوه معمولا نیاز به کودهای پتاسیمی افزایش داشته، تا بزرگ شدن میوه، رسیدگی و رنگ گیری میوه به حداکثر خود برسد.

تغذیه گوجه فرنگی

نیتروژن

نیتروژن یکی از مهمترین عناصر برای گوجه فرنگی می‌باشد. نیاز گوجه فرنگی بستگی به رقم، ویژگی های خاک به خصوص میزان مواد آلی و املاح دارد. همچنین کارایی کود نیتروژنه به میزان کربنات کلسیم و  PHخاک،  شرایط اقلیمی، زمان و روش مصرف کود مهم می‌باشد. مصرف اضافی نیتروژن به خصوص در زمان کمبود سایر عناصرغذایی در کاهش کیفیت محصول و همچنین حساسیت به آفات و بیماری ها موثر می‌باشد.  و تجمع نیترات در میوه قابل مشاهده می‌باشد.

میزان مصرف نیتروژن

در شرایطی که مصرف کود مرغی به میزان ۱۰ تن در هکتار استفاده شود، نیازی دیگر به کود نیتروژنه نیست.

در شرایطی که ۲۰ تن در هکتار کود گوسفندی و دامی کاملا پوسیده مصرف شود، فقط ۶۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار قابل توصیه می‌باشد.

در شرایطی که از کودهای آلی( کودهای حیوانی) استفاده نشود. مصرف ۱۸۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار توصیه می‌شود.

زمان مصرف کود نیتروژنه

نیاز گوجه فرنگی به نیتروژن در اوایل دوره رشد زیاد است. به صورتی که قبل از انتقال نشا به زمین اصلی  باید بخشی از نیتروژن به همراه سایر کودها مصرف شود. پس از استقرار نشا یعنی دو هفته بعد از انتقال نشا به زمین اصلی مصرف نیتروژن باید شروع شود.

روش مصرف

اولین مرحله مصرف نیتروژن در زمان قبل از کاشت نشا در زمین است. که مراه سایر کودها به زیر خاک برده شود. مصرف کود طی زمان داشت. در روش آبیاری سطحی طی چهار مرحله توصیه می‌شود. ولی در سیستم آبیاری تحت فشار امکان مصرف کود طی هر بار آبیاری وجود دارد. در این روش مصرف کود نیتروژنه طی ۱۰ مرحله و حداکثر مصرف ۲۵ کیلوگرم نیتروژن در هکتار در هر مرحله آبیاری توصیه می‌شود.

علایم کمبود نیتروژن

نازک و کوچک شدن سرشاخه ها و برگ ها، روشن شدن رنگ برگها و کمرنگ شدن زردی رنگ گلبرگ گلها می گردد و زردبرگی عمومی بر روی برگ ها نشان آشکار می شود. یک هاله ارغوانی رنگ نیز بر روی رگبرگ ها و دمبرگ ها دیده می شود.

فسفر

مناسب ترین روش تعیین میزان فسفر مورد نیاز گیاه آزمون خاک است.

مصرف فسفر در مرحله زمان قبل از کاشت نشا، به صورت ساندویچی در لایه های کود دامی توصیه می‌گردد.مصرف فسفر به صورت سرک در مرحل مختلف رشد توصیه می ‍شود.

فسفر خاک	مقدار مصرف فسفر ( کیلوگرم در هکتار)	توضیحات
5>	120
5-10	75
10-15	35	مصرف ۱۰ تن در هکتار کود مرغی با ۲۰ تن در کود گاوی یا گوسفندی میزان مصرف فسفر ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.
17-20	15
۲۰<	0

علایم کمبود فسفر

علائم کمبود فسفر شامل ارغوانی شدن رگبرگ ها و پائین ساقه هاست. در حالت بسیار شدید کمبود فسفر شبکه ای قهوه ای رنگ در روی برگ ها می گردد.

همچنین زیادی کود فسفر باعث بروز زرد برگی و کمبود روی و اهن  می شود.

پتاسیم

یک مرحله قبل از کاشت نشا مصرف می شود. همچنین با توجه به نیاز گوجه فرنگی به پتاسیم در زمان میوه دهی می توان از سولفات پتاسیم محلول در آب در این مرحله از رشد گیاه استفاده کرد.

پتاسیم خاک	مقدار مصرف پتاسیم ( کیلوگرم در هکتار)	توضیحات
100>	150
100-150	120
150-200	100	در صورت سنگین بودن بافت خاک مقدار پتاسیم مصرفی حدود ۲۰ درصد افزایش می‌یابد
200-250	50
300<	0

علایم کمبود پتاسیم

علائم کمبود در برگ های پایین بوته گوجه فرنگی پدیدار می شود، حاشیه برگ ها زرد شده و حالت سوختگی پیدا می کند.

کلسیم

هر چند کمبود کلسیم در خاک های آهکی وجود نداشته. ولی بروز سوختگی گلگاه در گوجه فرنگی که ناشی از کمبود کلسیم در میوه است، مشاهده شده. شوری خاک، شرایط اقلیمی و نیز مدیریت نامناسب آبیاری از مهمترین عوامل موثر در بروز و تشدید کلسیم می‌باشد.

مصرف کودهای کلسیم به خصوص محلول پاشی آن موثر می‌باشد.

افزایش شوری موجب بیماری پوسیدگی گلگاه می‌شود. که ناشی از کاهش انتقال کلسیم به میوه گوجه فرنگی می شود.

منیزیم

کمبود منیزیم شایع نیست. اما در کشت های متراکم با عملکرد بالای ۸۰ تن در هکتار، و یا در کشت گلخانه ای امکان بروز کمبود منیزیم هست.

می توان از کود های منیزیم سولفات یا نیترات منیزیم استفاده کرد. کود سولفات منیزیم ، به ۳ صورت محلول پاشی، مصرف خاکی و همراه با آب آبیاری استفاده می‌شود.

 عناصر کم مصرف مورد نیاز گوجه فرنگی

مصرف عناصر غذایی آهن، روی، منگنز، مس و بر در مزارع گوجه فرنگی ضروری است. مصرف این کود ها به صورت محلول پاشی یا همراه با آب آبیاری قابل توصیه می‌باشد.

مصرف سولفات روی، مس و منگنز در زمان قبل از کشت توصیه می‌شود.

کمبود آهن در گوجه فرنگی مخصوصا در آب های آهکی مناطقی مانند بوشهر و خوزستان شایع است. مصرف خاکی کلاته آهن و یا استفاده از اسیدی کردن آبیاری همراه با مصرف سولفات آهن در آبیاری قطره ای می توان کمبود آهن را کنترل کرد. محلول پاشی آهن باید به صورت مستمر استفاده شود.

توصیه تغذیه عناصر کم مصرف براساس آزمون خاک

	آهن		روی	مس		منگنز	بر
حد بحرانی	8		2	0/5		7	1
مقدار کود مصرفی به صورت خاکی ( کیلوگرم در هکتار)	سولفات آهن به همراه کود مرغی ۱۵۰-۷۵ کلات آهن ۱۰-۱۵		سولفات روی ۲۰	سولفات مس ۱۰		سولفات مگنز ۲۵	اسید بوریک ۱۰
محلول پاشی		غلظت 5-3 در هزار در حداقل سه نو بت  با فاصله ۱۵روز